Untitled World File

We zien een zwart-wit prent van ongeveer een vierkante meter. Is het een geordend of een chaotisch tafereel? Van hel wit naar het diepste zwart, via alle tinten grijs. Is het een beeld van de Apocalyps of juist de oerknal? Je kunt dat alleen maar raden omdat iedere referentie ontbreekt. Maar als je beter kijkt, lijkt het op een beeld dat telkens kan veranderen van positie. Een duizelingwekkend en fascinerend beeld waarin je blijft zoeken naar houvast. Die vraag kan zo dwingend worden omdat zich niets identificeren laat en je ogen niet geloven wat ze te zien krijgen. Mijn ogen zoeken naar een bevestiging die ik niet krijg. In het begin voel ik me gedesoriënteerd en verward maar gaandeweg merk ik een gevoel van welbehagen. Het beeld wordt voelbaar in de buik.

Untitled World File, 2014-2015, 92x92 cm

Ik kijk naar rechts, ervaar een lieflijk landschap, badend in stralende lichtbundels waar de wolken net openbreken. Tegelijk besef ik dat de blauwe lucht hier alleen in mijn verbeelding bestaat. En nog verder naar rechts en iets omhoog ontdek ik een prachtige weerspiegeling op het wateroppervlak. Alsof de volle maan die nacht dat licht geeft. Iets daarboven heerst duisternis, een diep zwart. Dwars daarop een kronkelend intens wit dat zweeft in een immense ruimte. Alsof je geen grip meer hebt op schaal en verhoudingen. Links zie ik een soort donker landschap met een weg naar de verte, waar het einde nog lang niet in zicht is. En daar, achter het donker, een dreigende partij wolken. Met lichtflitsen en waarschijnlijk ook geluid erbij. Het gedonder van onweer. Ik moet even er tussenuit.

Je kunt door al je gedachten dwalen, je verliezen in dit landschap, en in verwarring raken. Maar je kunt ook geduld proberen oefenen en langzaam de rust in jezelf opzoeken, je laten meevoeren op de reis door een oneindig universum naar iets... waar tijd en ruimte niet meer bestaan. Kan dit vervoering zijn? Er is geen duidelijke boven- en onderkant. Is er wel een links of rechts waarop we ons kunnen oriënteren? Er lijkt geen voorgeschreven richting. Toch wil de kunstenaar dat het werk op deze manier wordt getoond. Daarmee moeten we het als toeschouwer doen.

Het totale beeld bestaat in feite uit zeventig afzonderlijke beelden, als een puzzel samengevoegd tot een geheel. En elk oorspronkelijk element voert terug tot een even oorspronkelijke fysieke manifestatie van het leven. Het begon allemaal met werkelijke foto’s van de verstrengelde naakte lichamen van de kunstenaar en zijn geliefde. Ieder, begiftigd met van hun moeder verkregen pigmentvlekken, leverde een bijdrage aan de zeventig verspreid gekozen stippen. En al deze punten werden vervolgens geplot op een kaart van de aarde, waarna bij de NASA de corresponderende satellietgegevens van dat gebied zijn opgevraagd. Zo ontstond deze reflectie van hun liefdevolle versmelting op onze aardkorst.

Het fotomateriaal vanuit de ruimte registreert het pure aardoppervlak, dwars door alle flora en fauna heen, en doorheen al het kunstmatig gebouwde, ook alsof er geen water was. Wit is dus op aarde hoog en zwart is diep; als kloven in het landschap of als de bodem van de oceaan. Het nieuw gevormde beeld was nog maar het uitgangspunt, waarna met immense concentratie en volharding de versmelting van de kaarten werd voltooid. Aan alle punten en vlakken is nog eens flink ‘geschaafd’ voordat de gewenste compositie werd verkregen. Hoewel volstrekt legaal bleek dit pionierswerk zelfs voor de verstrekker van de beelden zo raadselachtig dat de verwerking op de computer heimelijk op de voet werd gevolgd.

Where are You, 2015

Alle verzamelde coördinaten van de ‘World File’ zijn een zelfstandige installatie geworden. Die bestaat uit 19134 pagina’s, gebonden in zestien boeken getiteld ‘Where are You’ (2014-2015). Daarin is alle variatie beschreven tussen de hoogste en diepste regionen van dit gevoelig universum. De prent ‘Untitled World File’ wordt gepresenteerd met een samenvatting hiervan over 1761 pagina’s in twee handboeken; een voor de coördinaten van pieken en een voor die van de vlakken. ‘Where are You’ is aldus de in ferme boeken gebonden sleutel geworden tot dit immens fascinerende werk, dat een antwoord lijkt te geven op de voortdurende existentiële vragen in onszelf.

Stilaan krijgt het beeld een nieuwe dimensie in onze waarneming, namelijk de metafysische. Een beeld dat meer onthult dan we met het blote oog kunnen zien. Dat maakt dit werk zo bijna ongenaakbaar en ondoordringbaar spannend.

Frey Feriyanto, 2015